قربة الی الله...

جالب اینجاست که هر کاری می کنیم و نیت ما هم چیزی نیست جز:

قربة الی الله

و چه ها کردیم و نکردی با دل ساده مان.

شاید این روز ها بهتر درک میکنم معنای انجام کار برای رضای خدا را،

اموری که از انجامشان قصد خیر داریم و نمی دانیم سرانجامشان را...

حرف هایی که گفته می شود می زنیم، نه از روی غضب، بلکه از سر لطف و مهربانی...

شاید امروز...

شاید هم فردا...

بالاخره نوبت به ما خواهد رسید که قصد خیر کنیم...

و یا که از سر لطف و محبت کلامی جاری سازیم...

و چه کسی است جز خدا که می تواند مقصود خیر را محقق سازد.

خداوندا به تو پناه می برم...

به تو پناه می برم از هر آنچه شر است و هر آنچه از نظر من خیر است و در حقیقت نه...

به تو  و تنها به تو پناه می برم از شر سخنان بیهوده و آنچه که لازم نیست بگویم...

به تو پناه می برم از آنچه که می گویند و آنچه که نمی گویند، که حرف های ناگفته بسیار است و گفته اندک...

بسم الله الرحمن الرحیم

قل اعوذ برب الناس...

پ.ن:

- خشت اول را چون نهد معمار کج، تا ثریا می رود دیوار کج...