گمان مبر...

چه سخت است آن دم که می فهمی هیچ نفهمیدی...

قصه، قصه کودکیست که در خیال خویش سر بلند است در امتحان...

و امیدوار است به نمره ای در خور و شایسته...

و می بالد بدان پیش از آمدن نتیجه؛

و قصه، قصه کودکیست که با آمدن نتیجه،

می شکند هر آنچه در سر می پروراند...

و تنها این برایش می ماند که:

همه چیز آنگونه که می پندارد نیست.

به زعم خود بهترین ها را نوشته و بهترین ها را عمل نموده،

اما این آنی نیست که مقصود و مراد بوده است...

و این قصه شاید درسی شود؛

و شاید هم نه...

کس چه می داند؟

یا حبیب من لا حبیب له، فصلّ علی محمد و آل محمد

پ.ن:

- در این سرما، سرد تر از همه ام... این روز ها زمستان سرمایش را از من به عاریت گرفته است...