امانت را پس آوردم ای خدا

لیله الرغائب است و من دستم خالیست،

ولی با دست پر آمده ام؛

و برایت امانت آورده ام...

لطفی کن و امنت داده شده را بگیر که سنگین است...

کمر خم کرده ام زیر بار امانت،

و دستم به سویت دراز است،

بار امانت را از شانه هایم برگیر...

جان قابلی که ناقابل پنداشتم را تحویل بگیر،

گرچه امانتت کامل نیست،

گوشه هایش شکسته است و جای جایش ترک دارد...

مرهمی نیافتم.

ببخش اگر امانت داری نکردم...

مران از درت که این دل ره منزل دیگر ندارد

پ.ن:

- میگن کنار ضریح امام حسین دعا مستجابه... یکی قول داده امشب اونجا نائب زیاره من باشه و به جای من دعا کنه...