شهره شهر

منم که شهره ی شهرم به عشـــق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به  بــــــد دیدن

***

وفا کنیم و ملامت کشیم و خـــوش باشیم
که در طریقت ما کافـــری ست رنجیــدن

به پیر میکـــده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جــــام می و گفت عیب پوشیدن

***

مراد دل ز تماشای باغ عــــــالـم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گــــل چیدن

به مـــی پرستی از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خــراب کنم نقش خــــود پرستیدن

***

به رحمـــت سر زلـــف تو واثقم ور نــــه
کشــش چو نَبوَد از آن سو چه سود کوشیدن

عنان به میکــــده خواهیم تافت زین مجلس
که وعظ بی عملان واجـــــب است نشنیدن

***

ز خـطّ یــــــــــار بیاموز مهر با رخ خوب
که گرد عارض خوبان خـــوش است گردیدن

مبوس جز لـــــــب ساقی و جام می حافظ
که دست زهد فروشــــان خطاست بوسیدن